Çerkes Derneği I Anasayfa

Üner Abla'yı çok geç tanıdım, malesef çok erken kaybettim. Nevzat Ağabey tanıştırmıştı bir dernek etkinliği öncesi. Topu topu 5-6 yıllık bir tanışıklık. Kısa fakat keyifliydi. Zira, paylaşımlarıyla insana katan biriydi.

Her zor anda bile dik duruşuyla ve yüzünden eksik etmediği gülümsemesiyle hatırlayacağım Üner Ablayı.

Bundan bir kaç yıl önceydi. Ankara derneğinde Kadınlar Kolu çalışmaları ile ilgili bir sohbetimizde; Şharquen'ı bir aksesuar olmaktan çıkarıp, bir kimlik gibi yaşamın her anında kullanılabilecek şekilde üretmeleri gerektiğini söylediğimde bu önerimi çok beğenmişti. Ondan sonra da çalışmalarında çokça Şharqueni görür olduk Nart kadınlarının. Bir de; Ayşe Abla ile birlikte yaptıklarını söylediği ve benim yaşamımda aldığım en seçkin hediyelerden biri olan kenarları ilmek ilmek sevgiyle örülmüş Şharquenı hediye etmişti Üner Abla. Çocuklar gibi sevinmiştim. ilk kez bir Şharquenim olmuştu.

Şimdi yitirilmiş abla acısı aldı sevincin yerini. Onun kısa bir süre önce ziyaret edip dönüşte gezi anılarını keyifle dinlediğim Adigey'in başkenti Maykop'tan yazıyorum. Maykop'ta açtıkları sergiden, gezdikleri yerlerden bahsederken umut saçıyordu gülen gözleriyle.

Son yolculuğuna çıkarken, bana keyifle anlattığın Maykop'ta olduğum için seni uzaktan uğurluyorum Üner Abla.

Mekanın Cennet olsun Üner Abla...

Zafer SÜRER