ÇETİN ÖNER'İ SAYGI VE RAHMETLE ANIYORUZ

14.09.20, Pazartesi

Yazar, yönetmen ve oyuncu (Ğogull) Çetin Öner'i vefatının 4. yılında saygı ve rahmetle anıyoruz.

ANADİL

Bir daha dünyaya gelseydim eğer

Herşeye yeniden başlardım.

Dolaşırdım yeryüzünü adım adım

“Ölü Dilleri” arardım.

Dağlara taşlara saçılmış

Eski sözcükleri toparlardım.

Boynumda hamayıl gibi “ha”

Adım Simurg,

Soyadım Anka.

Gökyüzüne ağardım;

Kafdağının tepesine konar,

Küllerimden doğardım.

Kılavuzum olurdu

Sosruko Nart.

Yoldaşım, kanatlı bir At.

Altımda Karadeniz, Akdeniz,

Dicle, Fırat.

Atlantis,

Mu.

Arardım kökenimi, soyumu

Nereli

Ve

Kim olduğumu.

Terkimde Hatti, kucağımda Hitit,

Ne Yitik Zebur,

Ne Ahdi Atik,

Ne Ahdi Cedid,

Ne Turu Sina’da Musa,

Ne çarmıhta İsa.

Damgalar,

Çiviyazıları,

Kil Tabletler...

Ve,

Tabula Rasa !

Afrika’dan, Asya’dan geçerdim.

Soluklanırdım Mezopotamya’da.

Rastlardım Nuh’a, Ağrı Dağı’nda.

Asma Bahçelerinde Babil’ in

Kan kırmızı şarapları içerdim,

Kan izlerini bulurdum Kabil’in.

Mısır’a sürerdim atımı sonra,

Nil Nehrinde konuk olurdum Firavunlara:

Siris, Osiris, Ra!

Seslerin resmini çizerdim duvarlara.

Do, Si, La, Sol, Fa, Mi, Re.

Ve yeni anlamlar biçimlere,

Üçgen, kare, daire.

Mavi, Sarı, Kırmızı...

Binlerce yıllık damgamızı

Vururdum Tarih’in yüreğine.

Ah, bir tek yitik sözcüğü bulsaydım eğer,

Çözülürdü dilimdeki düğümler.

Şimdi ne yapsam

Ne etsem

Nafile!

Yabancılaştım artık kendime bile

“Anadili giysisiymiş insan”ın.

Susa susa ben dilimi yitirdim.

Başka dillerden sözcükler giydim.

Şimdi ben,

Kırk odalı bir handa,

Kırk yamalı bir yorgan.

Şimdi ben,

Arapça anlayan,

Latince yazıp, Türkçe konuşan bir Pagan:

Anadilini unutup,

Yadırgı dillere tapan.

Bağışla beni Baba,

Bağışla, Anayurdum!

Adıge gibi yaşamıyorum ama,

Artık, Adıgece düşünüyorum.

Anadilimi örtün üstüme,

Anadilimi örtün!

Çıplağım,

Üşüyorum.

ÇETİN ÖNER