Çerkes Derneği Yıl Sonu Gösterisi Yapıldı
19.06.12, Salı
Kafkasların ve Avrupa kıtasının en yüksek dağıdır Elbruz. Dağın, Kafkas mitolojisinde ayrı bir önemi vardır. Zira, çoktanrılı dönemde bazen kendisi tanrısal bir rolü üstlenmiş, bazen de tanrıların bu dağda yaşadığına inanılmıştır.
İşte 51. yaşını kutlayan Ankara Çerkes Derneği’nin 40 yıllık dans grubu Elbruz Halk Dansları Topluluğu, Elbruz Müzik Grubu ve Elbruz Minikler Ekibi de adını, ülkesinin bu yüce dağından alan efsanevi çalıştırıcısı ve oyuncusu Elbruz Gaytaoğlu’nun anısına bu ismi almış. Grubun programı içinde yer alan dans ve müzikler, orijinal Çerkes dans ve müzikleri. Hepsi Çerkes kültürel değerlerini yaşatmayı amaçlıyor. Oyun ve sahne düzenlemesi diasporik unsurlar da taşıyor.
Çadırdan kurtulmanın hazzı
Yurtiçinde ve yurtdışında birçok festivale katılan bu topluluğun yıl sonu performansını bir kez daha izlemek için önceki gün Yenimahalle Belediyesi’nin yaptığı Nâzım Hikmet Kongre Merkezi’ne gittik. Burada hemen eklemek gerekiyor, yıllarca bu tür etkinlikleri çadırda izleyen Ankaralılar için ATO Kongre Merkezi ile birlikte bu anlamda Ankara’ya çağ atlatan bir mekân olmuş Nâzım Hikmet Kongre Merkezi. Salonu dolduran 1600 kişi de zaten mekânın ödülünü alkışlarla veriyor Yenimahalle Belediye Başkanı Fethi Yaşar’a.
Tek sıkıcı yönü, belirtilen saatte başlamaması olsa da, programın ilk saniyeleriyle birlikte yoğun bir duygu seli yaşanıyor salonda. Elbruz Müzik Topluluğu’nun hazırladığı müzikler eşliğinde slayt gösterileriyle Çerkes sürgünü ve soykırımı anlatılıyor. Kimi 4 yaşındaki çocuğunun, kimi üniversiteli kızının, bir diğeri 30 yıllık eşinin dans performansını izlemek için gelen onlarca kişiyi, yani resmen 3 kuşağı ağır bir duygu fırtınası alıp götürüyor.
Hemen ardından, yukarıda sözünü ettiğimiz 40 yıllık dans topluluğu sahne alıyor, yağmurlu havanın ardından açan güneş gibi… Bu kez bambaşka bir ruh haline bürünüyor koca salon. Yepyeni müzikler, yepyeni koreografiler, kıyafetler ve sahne düzeniyle izleyenleri coşturan topluluk çıkıyor sahneye. Tamamı üniversiteli ya da üniversiteye hazırlanan gençlerden oluşan topluluğu izlerken, bu dansları hiç bilmeseniz, sahneye çıkacak cesareti bulamasanız bile bir köşeye geçip gizli gizli oynayasınız geliyor.
Gözyaşının en güzel hali
3 yaşındaki çocuklar dedik ya… Asıl sürprizi de onlar yapıyor. Ablalarının, abilerinin kıyafetlerinin minyatürleriyle, 3-5 yaşlarındaki 30 tane çocuk bir anda papatya gibi açıyor sahnede. Kendilerinin yüzlerinde gülümseme; annelerinin, babalarının, büyükannelerinin, büyükbabalarının yüzlerinde parçalı bulutlu bir ifade. Yani, gözyaşının en güzel hali…
Sahneyi bıraktıkları, 3-4 yaş büyük ilköğretim öğrencisi 50’ye yakın abileri ablaları, bu duyguyu daha da körüklüyor. Yaşlar büyüyünce ayaklar daha sert vuruluyor yere, yumruklar daha sıkı. Biri alıyor boyu kadar akordeonu, öbürü gitarla eşlik ediyor. Kız arkadaşları da yan flütü alınca… Pür dikkat kesiliyor salon.
Yukarıda bir de 30 yıllık eşlerini izlemeye gelenler demiştik… Onlar bambaşka bir topluluk. İsimleri Kazbek. Tamamı 40 yaş ve üzeri insanlardan oluşuyor. 45-50-60 diye gidebiliriz. Ama aslında üniversitelilerin oluşturduğu topluluktan yok bir farkları. Tek bir hata yapmadan sahnelerini tamamlıyorlar, keyif ve ciddiyet bu kadar güzel yoğrulabilir mi…
Uzun lafın kısası, bir gün Ankara sokaklarındaki reklam panolarında, gazete köşelerinde Elbruz isminin geçtiği bir etkinlik duyarsanız, kaçırmayın.
Haber: Fırat Kozok
http://firatkozok.com/2012/06/19/elbruzun-esintisiyle-serinlemek/#more-1670
